“Nata e Bardhë” në Galeria Nacionale

Në kuadër të shënimit të 20 vjetorit të manifestimit “Nata e Bardhë” organizuar nga Salla Universale në Shkup, Galeria Nacionale tradicionalisht i bashkohet natës në të cilën vëzhgon artin dhe ka kënaqësinë të shpallë projektet që do të jenë pjesë e programit të pasur të ofertës kulturore.

HAMAMI I DAUT PASHËS

Për kënaqësinë e artdashësve dhe publikut të gjerë, ju njoftojmë se ekspozita do të jetë e hapur gjatë muajit tetor 2024.

Tomo Vladimirski është një nga themeluesit e modernizmit maqedonas në artin figurativ. Modernizmi maqedonas, themelet e të cilit u hodhën nga disa përfaqësues të gjeneratës së parë, themeluese të artistëve maqedonas, fillon të ndiqet që nga fundi i dekadës së dytë dhe të tretë të shekullit të kaluar, përmes aktiviteteve dhe ekspozitave që fillojnë të sjellin frymën e “re” moderne të shoqërive të zhvilluara evropiane, të zbatuar përgjithësisht përmes bashkëpunimit aktiv me fqinjin verior. Asaj gjenerate që udhëhiqet nga Nikolla Martinoski, Llazar Liçenoski, Dimitar Pandillov-Avramovski, Dimo Todorovski, Vangell Koxhoman e të tjerë, me pak vonesë i bashkohet edhe Tomo Vladimirski. Karakteri i tij i qetë dhe modest, nervi i moderuar dhe i përkushtuar artistik, disiplina dhe modestia kontribuojnë që Vlladimirski të lërë gjurmën e tij autentike në historinë e modernizmit maqedonas. Ndjeshmëria e tij artistike cilësore është vlerësuar lart nga kasta kritike vendase dhe ndërkombëtare.

ÇIFTE HAMAM

Përshtypje që pushton në shikim të parë në krijimtarinë tredekadëshe të Emil Shulajkovskit është konstantja se ajo bazohet në postulatin themelor të pikturës – ngjyrën, si perceptim vizual përmes të cilit realizohet thelbi i pikturës. Ngjyra është një pasqyrim i energjisë së transformuar të trazirave të brendshme intime që përcakton procesin e krijimit të imazhit, interpretuar si një shprehje e gjendjeve të brendshme shpirtërore dhe psikologjike, si një gjurmë e përjetimit artistik shpirtëror dhe psikik.

Peizazhet abstrakte që na ofrohen janë krijuar me forma asociative, gjestike dhe të lira që kujtojnë vizualisht ose lënë të kuptohet një atmosferë peizazhi, ose rrjedhin duke reduktuar shembujt e peizazhit me të lira. Botët imagjinare të Emil Shulajkovskit e pasqyrojnë ndjenjën poetike të atmosferës, duke filluar nga asociacionet eterike arkadiane deri te skenat fiktive të imagjinuara në mënyrë nostalgjike dramatike, duke pasqyruar një lloj teozofie, antroposofie që e kremton “gëzimin e të jetuarit” përmes një filozofie panteiste të jetës dhe artit.